جهنم نام دره‌ای است در نزدیکی اورشلیم (بیت المقدس) که در جنوب کوه صهیون واقع است. نام این دره در زبان عبری (زبان یهودیان و دین یهود) «گِهینوم» بوده است و از آنجایی که اعراب «گ» ندارند، آنها لغات را معرب می‌کنند یعنی «گ» را با «ج» جایگزین می‌کنند (مانند گرگان که در عربی جرجان می‌خوانند، گوهر که جوهر و جواهر شده است) این واژه «گِهینوم» هم به «جهینوم» سپس به «جهنم» تبدیل شده است
روزی شیطان همه جا اعلام کرد قصد دارد از کارش دست بکشد و وسایلش را با تخفیف ویژه به حراج بگذارد. همه مردم جمع شدند و شیطان وسایلی از قبیل: غرور، خودبینی، شهوت، مال‌اندوزی، خشم، حسادت، شهرت‌طلبی و دیگر شرارت‌ها را عرضه کرد.
در میان همه وسایل یکی از آنها بسیار کهنه و مستعمل بود و بهای‌گرانی داشت
حاجیه خانم سیده نصرت بیگم امین معروف به بانوی مجتهده اصفهانی نصرت امین در سال 1265 هجرى شمسى در شهر اصفهان دیده به جهان گشود. از چهار سالگى به مکتبخانه رفت تا به فراگیرى قرآن و زبان فارسى بپردازد و این زمانى بود که در زمینه تحصیل علوم و معارف دینى بالاتر از سطح روخوانى قرآن هیچ مجال و زمینه اى براى حضور زنان نبود؛ بخصوص در سالهاى 1280 به بعد که تحصیل علم براى پسران هم آسان و میسر نبود تا چه رسد به دختران. او در 15 سالگى به ازدواج و همسرى پسر عمویش درآمد
ولادت:
آخوند ملا محمد کاشانی (کاشی)، عارف، فیلسوف، حکیم، فقیه و عالم شیعی در سال 1213ش (1250ق) در کاشان به دنیا آمد و مقدمات علوم را در زادگاهش پشت سر گذاشت. وی پس از آن راهی اصفهان گردید و حکمت و فلسفه را نزد میرزا حسن نوری و محمدرضا صهبای قمشهای آموخت تا بدانجا که در علوم عقلی به کمال رسید. آخوند ملا محمد کاشانی از آن پس در مدرسه جده کوچک و مدرسه صدر اصفهان به تدریس علوم عقلی پرداخت و جاذبه درس ایشان که فلسفه را با عرفان میآمیخت، علاقمندان به فلسفه، به ویژه فلسفه ملاصدرا را از شهرهای دور و نزدیک و حتی از کشورهای دیگر به اصفهان میکشاند
حضرت سلمان مدتی در یکی از شهرهای شام، امیر (فرماندار) بود. سیره‌ی او در ایام فرمانداری با قبل از آن هیچ تفاوت نکرده بود، بلکه همیشه پیاده راه می‌رفت و خود اسباب خانه‌اش را تهیه می‌کرد.
یک روز که در بازار راه می‌رفت، مردی را دید که یونجه خریده بود و منتظر کسی بود که آن را به خانه‌اش ببرد. سلمان رسید و آن مرد او را نشناخت و بی‌مزد قبول کرد بارش را به خانه‌اش برساند
آیت الله حاج شیخ عباسعلی ادیب حبیب آبادی، فرزند مرحوم حاج محمد جعفر، در روز جمعه ۱۳ جمادی الاول سال ۱۳۱۵ ه. ق، ۱۲۷۴ شمسی در شهر حبیب آباد برخوار اصفهان متولد گردید. وی مقدمات علوم و ادبیات عرب را در زادگاه خود نزد معلمان و اساتید مختلف، خصوصاً استاد ادبیات و تاریخ اسلام مرحوم معلم حبیب آبادی آموخت و سپس در سن ۲۲ سالگی جهت تکمیل تحصیلات به شهر اصفهان که در آن زمان از مهمترین و بزرگترین حوزه‌های علمیه بود، رفت. در مدرسه الماسیه حجره گرفت و نزد اساتید این شهر تلمذ نمود که از آن جمله می‌توان به آقا میرزا احمد مدرس، سید مهدی درچه‌ای، حاج آقا نورالله مسجد شاهی، شیخ علی یزدی در شرح لمعه، سید احمد اصفهانی، آیت‌الله میرزا یحیی بیدآبادی، آیت‌الله سید محمد نجف آبادی، حاج سید محمد صادقی یزد آبادی، شیخ محمدرضا نجفی، ملا حسین فشارکی، ملا عبدالکریم گزی، شیخ محمد کریم خراسانی، آیت الله میرزا محمدرضا کلباسی و جمعی از اکابر فقها، مجتهدین، اعاظم علماء و در بین حوزه علمیه اصفهان اشاره کرد. در حدود سن ۴۰ سالگی درجه اجتهاد ایشان توسط حضرت آیت‌الله شیخ محمدرضا نجفی اصفهانی و آیت‌الله سید محمد نجف آبادی تأیید شد و پس از تشرف به نجف اشرف توسط حضرت آیت‌الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی تنفیذ گردید
چگونه نشاط را در خود تقویت کنیم؟
1 - شکرگزار باشید. 2 - تحرک داشته باشید. 3 - مراقب تغذیه خود باشید. 4 - همیشه در حال یادگیری باشید. 5 - با طبیعت در تماس باشید. 6 - خود و دیگران را ببخشید. 7 - با خودتان خلوت کنید. 8 - در حق دیگران کار نیک انجام دهید. 9 - قدرت خنده را جدی بگیرید. 10 - به حیوانات غذا بدهید. 11 – بخشی از وقت خود را با کودکان بگذرانید. 12 - با گیاهان صحبت کنید. 13 - در حق دیگران دعای خیر کنید. 14 - به کارهای جانبی مثل نقاشی ، آشپزی و عکاسی بپردازید. 15 - کارها را صرفاً از روی مهربانی انجام دهید. 16 - از خودتان مراقبت کنید و آراسته باشید. 17 - جنبه مثبت قضایا را نگاه کنید. 18 - سفر کنید. 19 – قرآن تلاوت کنید. 20- با دوستان و اقوام معاشرت کنید.
وارﺩ ﺩﺍﺭﻭﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪﻡ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺑﻮﺩﻡ ﺗﺎ ﻧﺴﺨﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺩﻫﻨد. ﻓﺮﺩﯼ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪﺍﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﻭ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﭘﺮﺳﯿد: ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﯾﻦ؟ ﻓﺮﻭﺷﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﺗﻤﺴﺨﺮﺁﻣﯿﺰ ﭘﺮﺳﯿد: ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺳﯿﻤﺎﻥ؟ ﺑﻠﻪ ﮐﻪ ﺩﺍﺭﯾم. ﮐﺮﻡ ﺿﺪ ﺗﯿﺮ ﺁﻫﻦ ﻭ ﺁﺟﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﻡ ﺣﺎﻻ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺸﻮ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﯾﺎ ﺧﺎﺭﺟﯽ؟ ﺍﻣﺎ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺧﺎﺭﺟﯿﺶ ﮔﺮﻭﻧﻪﻫﺎ.
دختر کوچولوی ملوس دو تا سیب در دو دست داشت. در این موقع مادرش وارد اطاق شد. چشمش به دو دست او افتاد. گفت، «یکی از سیباتو به من میدی؟» دخترک نگاهی خیره به مادرش انداخت و نگاهی به این سیب و سپس آن سیب. اندکی اندیشید. سپس یک گاز بر این سیب زد و گازی به آن سیب. لبخند روی لبان مادرش خشک شد. سیمایش داد می‌زد که چقدر از دخترکش نومید شده است. امّا، دخترک لحظه‌ای بعد یکی از سیب‌های گاز زده را به طرف مادر گرفت و گفت، «بیا مامان این سیب شیرین‌تره!» مادر خشکش زد. چه اندیشه‌ای به ذهن خود راه داده بود و دخترکش در چه اندیشه بود.
هر قدر باتجربه باشید، در هر مقامی که باشید، هر قدر خود را دانشمند بدانید، قضاوت خود را اندکی به تأخیر اندازید و بگذارید طرف مقابل شما فرصتی برای توضیح داشته باشد.
