بیسوادی دوگونه است: «بیسوادی سیاه» و «بیسوادی سفید».
«بیسوادی سیاه» شکلی از بیسوادی است که در نخستین نگاه، دیده میشود. اینکه چه کسی نمیتواند اسم خود را روی برگهی کاغذ بنویسد یا تابلوی یک خیابان را بخواند. ارزانترین نوع بیسوادی است که میتوان با آن مبارزه کرد.
اما موضوع هراسناک، «بی سوادی سفید» است؛ کسانی که در ظاهر توانایی خواندن و نوشتن دارند، هر روز در فضای حقیقی و مجازی، مینویسند و حرف میزنند کسانی که انبوهی از مدارک آموزشی و درجات و گواهینامهها را در کیف خود جابجا میکنند. اما، هنوز در سادهترین تعاملها و ارتباطها و خوانش و نگارش کلمات دچار چالشهای جدی هستند و چنتهشان از موهومات و شبه علم پر است. این شکل از بیسوادی «بی سوادی سفید» است. چرا که در نگاه اول، دیده نمیشود
چینیهای قدیم برای اینکه از شر حملهی دشمنان در امان باشند دیوار بزرگ چین را ساختند؛ اما در صد سال اول ساخت دیوار ، سه بار دشمنانشان بدان نفوذ کرده و با چینیها جنگیدند.
دشمنان از دیوار بالا نرفتند بلکه به دربانها رشوه داده و از آنها گذشتند.
چینیها به ساخت بنای سد استوار پرداختند اما برای ساخت نگهبانهایش کاری نکردند. غافل از اینکه نیروی انسانی مهمترین مسئله است.
یکی از شرق شناسان میگوید:
برای انهدام یک تمدن ، سه چیز را باید منهدم کرد:
اول) خانواده
دوم) نظام آموزشی
سوم) الگوها و اسوه ها
او پدری مهربان است، حـاج سید حسین را میگویم. آن بزرگ مردی که در حق همهی ما پدری کرده است. او که دلش لبریز از عشق به فرزندان این آب و خاک است و همهی بچهها را همچون فرزندان خود میداند. آری حاج سید حسین نوائی، نیک اندیش بزرگ شهر ما آیندهی علمی و اخلاقی ما برایش خیلی اهمیت دارد. سازندهی محل تحصیل ما، همان مدرسهای که با نام نیکویش مزین شده است، راه را برای ما کوتاه کردند تا سرمای زمستان و دوری راه گامهایمان را سست نکند و قدمهایمان را نلرزاند. چگونه آیا میتوان قدردان این همه خوبی بود!؟ بیایید دست در دست هم دهیم، با خود و همکلاسیهایمان و معلمانمان پیمان ببندیم تا علاوه بر کوشش در حفظ و نگهداری از مدرسهمان در مسیر تعلیم و تربیت قدمهایی محکم و استوار برداریم و تا رسیدن به قلههای معرفت و دانش از پای ننشینیم. شاید بتوانیم گوشهای از زحمات این پدر مهربان را جبران کنیم و او را به آرزوی دیرینهاش که همانا سعادت و سربلندی همهی نوجوانان و جوانان ایران است برسانیم.
برگرفته از: ماهنامه نوایی شماره 1 مهر 86
مراسم هفت
با قلبی آکنده از تأسف و تألم درگذشت مرحوم مغفور شادروان حاج سید حسین نوایی را به اطلاع کلیه دوستان و آشنایان عزیز میرسانیم. به همین مناسبت مراسم هفت (مردانه و زنانه) روز یکشنبه مورخ 14 تیر 94 از ساعت 16 الی 18:30 شب در حسینیه بنیفاطمیه واقع در خیابان ابنسینا برگزار میگردد.
حضور پرمهر شما دوستان و سروران گرامی باعث شادی روح آن مرحوم و تسلیبخش خاط بازماندگان خواهد شد.
انا لله و انا الیه راجعون
با کمال تأسف با خبر شدیم که خیر بزرگوار و مرد نیک اندیش جناب آقای حاج سید حسین نوایی دعوت حق را لبیک گفته و به لقاءالله پیوست. کارکنان و دانشآموزان این آموزشگاه این مصیبت را به خانواده محترم ایشان تسلیت عرض نموده و از خداوند متعال برای آن مرحوم طلب مغفرت و برای بازماندگان صبر جمیل مسألت مینمایند.
ماه رمضان امسال شاید طولانیترین ماه رمضانی باشد که خیلی از جوانها و نوجوانها تا به حال تجربه نکردهاند. ماه رمضانی که اگر به پیش بینیهای هواشناسی اتکا کنیم، گرمترین آنها هم خواهد بود. بنابراین، ماه رمضان گرم و طولانی امسال را باید با تدابیر خاصی پشت سر بگذارید تا گرما و تشنگی رمقتان را از بین نبرد.
شبی ﺳﻠﻄﺎﻥ محمود ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ میکرد ﻭ نمیتوانست ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ؛ ﺑﻪ ﺭییس ﻣﺤﺎﻓﻈﺎﻧﺶ ﮔﻔﺖ: ﺑﯿﺎ ﺑﺼﻮﺭﺕ ﻧﺎﺷﻨﺎﺱ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺑﺮﻭﯾﻢ ﻭ ﺍﺯ ﺣﺎﻝ ﻣﻠﺖ ﺧﺒﺮ ﺑﮕﯿﺮﯾم. ﺩﺭ ﻫﻨﮕﺎﻡ ﮔﺸﺖ ﻭ ﮔﺬﺍﺭ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﻣﺮﺩﯼ ﺭﻭﯼ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯﮐﻨﺎﺭﺵ ﺭﺩ میشوند ﻭ ﺍﻋﺘﻨﺎﯾﯽ به ﺍﻭ نمیکنند ﻭﻗﺘﯽ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮ ﺷﺪﻧﺪ ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻣﺮﺩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺪﺗﯽ ﻧﯿﺰ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﺍﻭ میگذرد.
ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺍﻋﺘﻨﺎ ﺍﺯ ﮐﻨﺎﺭ ﺟﺴﺪ ﺭﺩ میشدند ﭘﺮﺳﯿﺪﻧﺪ: ﭼﺮﺍ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺩ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﺪ؟
ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻧﺪ: ﺍﻭ ﻓﺮﺩﯼ ﻓﺎﺳﺪ ، ﺩﺍﯾﻢ ﺍﻟﺨﻤﺮ ﻭ ﺯﻧﺎﮐﺎﺭ ﺑﻮﺩ.