- اولین راهکار این که اگر توانستید تحمل کرده و با آرامش به حرفهایشان گوش کرده بدون اینکه خود را در جایگاه پدر یا مادر بدانید، بلکه خود را یک دوست صمیمی و هم سن و سال او بدانید و راهنماییاش کنید.
- فرزندان خود را همان طوری که هستند بپذیرید، بدون مقایسه با فرزندان دیگران، اگر میخواهید واقعا آنها را از دست ندهید.
- علاقه و دوست داشتن خودمان را به آنها به صورت جملاتی شیرین اما نه به شکل چرب زبانی به فرزندمان ابراز کنیم.
- با جوانان و نوجوانان به زبان دل آنها و مناسب با زمان زندگی آنها سخن بگوییم، در قالب احترام و تشویق در فرزندانمان ایجاد امنیت روانی و انگیزه مثبت کنیم