سیمای پیامبر اکرم به نقل از امام رضا (ع)

حضرت امام رضا علیه‌السلام از پدران گرامی خود نقل فرموده است: برخی از امیرمؤمنان علی‏ علیه‌السلام تقاضا کردند پیامبر صلی‌الله علیه و آله و سلم را چنان توصیف بفرما که گویی او را مشاهده می‏کنیم زیرا ما مشتاق اوییم.

آن بزرگوار فرمود: پیامبر خدا صلی‌الله علیه و آله چهره‌‏ای سپید آمیخته به سرخی داشت، چشمانش کاملاً سیاه، و مویش صاف و بدون چین و شکن بود. محاسنی انبوه داشت و گیسویش تا بنا گوش می‌‏رسید، خط میان سینه او باریک و ظریف بود، گردنش گویی تنگی از نقره است و ترقوه‌‏هایش چون طلا می‌‏درخشید.

خطّ باریکی از مو از سینه تا ناف او امتداد داشت و بر شکم و سینه او غیر از آن موئی نبود. دست و پایش ضخیم و مردانه و استخوان قوزک پایش درشت بود، چون راه می‌‏رفت محکم و استوار راه می‏‌رفت و در این حال متمایل به جلو حرکت می‏‌کرد چنانکه گویی در سراشیب قدم بر می‏‌دارد.

چون به کسی رو می‏‌کرد با تمام بدن به او رو می‏‌آورد، نه خیلی کوتاه قد بود و نه خیلی دراز بالا، صورتش تا اندازه‏‌ای گرد و مدّور بود. وقتی در میان مردم قرار می‏‌گرفت از همه چشم‌گیرتر و جالب‌‏تر بود. عرق بر چهره‌‏اش چون دانه مروارید بود و بویش از مشک خوشبوتر بود. نه ناتوان بود و نه خوارمایه. از همه مردم محترم‌‏تر زندگی می‌‏کرد و از همه نرم‌خوتر بود و سخاوتمندتر.

هر کس با سابقه آشنایی با او معاشرت می‏‌کرد او را دوست می‏‌داشت و هر کس بی‏سابقه او را می‏‌دید از او هیبت می‌‏برد. عزت و بزرگواری او آشکار بود و توصیف‏‌گر او می‏‌گوید: نه پیش از او و نه بعد از او کسی را همانند او ندیده‌‏ام.

درود و سلام خدا بر او و خاندان او.

حضرت امام صادق‏ علیه‌السلام فرموده‌‏اند: رسول خدا صلی‌الله علیه و آله در شب تاریک همانند پاره ماه نورانی بود.

 

به نقل از کتاب علامه طباطبایی / 62