روزی ابو امامه باهلی (ابو امامه باهلی نامش صدی به عجلان است. وی از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود و در شام سکونت داشت. معاویه برایش نگهبان گذاشته بود و در سال 86 هجری در شام از دنیا رفت) بر معاویه وارد شد، معاویه او را پهلوی خود نشاند، دستور داد غذا آوردند، با دست خود لقمه در دهان ابوامامه گذاشت. پس از صرف غذا با دست خود سر و محاسن او را معطر کرد، سپس یک کیسه طلا نزد ابو امامه گذاشت و پس از انجام همه این کارها گفت: تو را به خدا من افضل و بهترم یا علی بن ابی طالب؟ ابو امامه گفت: اگر قسم هم نمی‌دادی راستش را می‌گفتم. به خدا قسم علی از تو با فضیلت‌تر و کریم‌تر است، اسلامش با سابقه‌تر و خویشاوندی‌اش با رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نزدیک‌تر است و نسبت به مشرکان سختگیرتر و زحمات و خدماتش به اسلام از تو بیشتر است. ای معاویه! می‌دانی علی کیست؟ او پسر عموی رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم و شوهر سیدة النساء و پدر حسن و حسین جوانان اهل بهشت علیه السلام و برادرزاده‌ی حمزه سیدالشهدا و برادر جعفر ذوالجناحین است، تو چگونه خود را با چنان شخصیتی برابر می‌کنی؟! ای معاویه!
