واقعه غدیر
پیامبر در سال دهم هجرت حج گزارد و به سوى مدینه بازگشت. در روز هجدهم ذیحجه به سرزمین غدیر خم رسید.
او به فرمان الهى دستور داد سواران و پیادگان توقف کنند، آنان که رفتهاند، باز آیند و آنان که نیامدهاند، برسند.
سپس بر انبوهى از جهاز شتران فراز رفت و خداى را سپاس گفت و از اینکه به زودى از میان آنان خواهد رفت، خبر داد.
سپس از آنان خواست درباره چگونگى ابلاغ رسالت وى گواهى دهند. مردمان فریاد برآوردند: شهادت مىدهیم که تو پیام حق را ابلاغ کردى، نصیحت کردى و جهاد نمودى. خداوند تو را پاداش نیکو دهد.
آنگاه از جایگاه والاى خود در میان امت سخن گفت و از آنان بر اولویت خود گواه خواست و پس از شنیدن پاسخهاى یکصدا و بلند، دست على علیهالسلام را گرفت و با شکوهى شگرف و فریادى رسا فرمود: «من کنت مولا فعلى مولاه.» سه بار این جمله را تکرار و بر یاوران و پذیرندگان ولایت او دعا کرد.
پس از واقعه غدیر آیه اکمال نازل شد که می‌گفت امروز دین شما را کامل و نعمت خود را بر شما تمام کردم و دین اسلام را برای شما پسندیدم.
معصومان (ع) به حدیث غدیر استناد کرده‌اند و شاعران بسیاری از دوران امام علی (ع) درباره آن شعر سروده‌اند.
پیامبر (ص) و دیگر معصومان این روز را عید خوانده‌اند و مسلمانان به ویژه شیعیان این روز را جشن می‌گیرند.
