وصیتنامه امام علی (ع)
شما را به تقواى الهى سفارش می‌نمایم، و اینکه دنیا را مجویید گرچه دنیا شما را بجوید، و بر آنچه از دنیا از دستتان رفته متأسّف نباشید.
حق بگویید و براى ثواب الهى بکوشید. دشمن ستمگر و یار ستمدیده باشید. شما و همه فرزندان و خاندانم و هر که این وصیتم به او می‌رسد را به تقواى الهى، و نظم در زندگى، و اصلاح بین مردم سفارش می‌کنم، چرا که از جد شما (صلّى اللّه علیه و آله) شنیدم می‌فرمود: «اصلاح ذات البین از عموم نماز و روزه بهتر است».
خدا را خدا را درباره یتیمان، آنان را گاهى سیر و گاهى گرسنه مگذارید، مباد که در کنار شما تباه شوند.
خدا را خدا را در رابطه با همسایگان، که مورد سفارش پیامبر شمایند، پیوسته به آنان سفارش داشت تا جایى که گمان بردیم میراث‌برشان خواهد ساخت.
خدا را خدا را درباره قرآن، نیاید که دیگران در عمل به آن از شما پیشى جویند.
خدا را خدا را درباره نماز، که نماز عمود دین شماست.
خدا را خدا را درباره خانه پروردگارتان، تا وقتى هستید آنجا را خالى مگذارید، که اگر خالى گذاشته شود از کیفر حق مهلت نیابید.
خدا را خدا را درباره جهاد با اموال و جان و زبانتان در راه خدا. بر شما باد به پیوند با هم و بخشش مال به یکدیگر، و بپرهیزید از دورى و قطع رابطه با هم.
امر به معروف و نهى از منکر را وانگذارید، که بدکارانتان بر شما مسلّط شوند، آن‌گاه دعا کنید و به اجابت نرسد.
سپس فرمود: اى فرزندان عبدالمطلب، نیابم شما را که به بهانه کشته شدن من در خون مسلمانان فرو افتید و گویید: امیرالمؤمنین کشته شد، امیرالمؤمنین کشته شد. معلومتان باد که فقط قاتلم باید قصاص شود. ملاحظه نمایید هرگاه من از این ضربت او از دنیا رفتم تنها او را یک ضربت بزنید و گوش و بینى و اعضاى او را قطع مکنید، که من از رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله شنیدم می‌فرمود: «از مثله کردن دورى کنید هر چند درباره سگ گاز گیرنده باشد»
