روستایی که در زمان مانده است

در کوچه‌های روستای فانوس‌آباد (ایستا) اثری از رد پای خودروها دیده نمی‌شود. مردم روستا، زندگی و آداب و رسوم گذشته را همچنان حفظ کرده‌اند. نه تنها شبها پای تلویزیون نمی‌نشینند که به شب‌نشینی هم اعتقادی ندارند.

عروسی و عزا ندارند و مراسمی چون جشن تولد، سالگرد ازدواج و ... برای آنان معنا و مفهومی ندارد.

مهمان‌نواز هستند به شرطی که احدی از زنان قصد ورود به روستای آنان را نداشته باشد. همان‌طور که تاکنون کسی از دنیای بیرون زنان آنان را ندیده است.

اهالی این روستا متمول هستند و از طریق فروش زمین‌های پدریشان در تبریز روزگار می‌گذرانند.

آنها شناسنامه ندارند و جزو آمار جمعیت ایران به حساب نمی‌آیند و هیچگونه خدمات دولتی دریافت نمی‌کنند.

آنها بدون آب لوله‌کشی، گاز، برق، درمانگاه، ماشین‌آلات، وسایل ارتباطی و ... زندگی می‌کنند.

مردم روستا از پیروان میرزا صادق مجتهد تبریزی هستند که در هر دو حیطه نظر و عمل، بسیار بر طرد مطلق اندیشه تجدد و دستاوردهایش تأکید می‌کرد و تا پایان عمر بر عدم جواز استفاده از ابزار تکنولوژیک و امور جدید و مدرن فتوا می‌داد.