پنج نکته در مورد زمین‌لرزه
زمین لرزه‌ها زمانی رخ می‌دهند که دو بخش یا بلوک زمین روی یکدیگر می‌لغزند.
بلوک‌های زمین به طور معمول با سایش‌هایی اندک در مجاورت هم قرار دارند اما از آنجایی که در جهات مختلف حرکت می‌کنند مقدار زیادی انرژی را در خود ذخیره می‌کنند. بنابراین وقتی یکی از بلوک‌ها تصمیم می‌گیرد که حرکتی قابل توجه را روی بلوک دیگر انجام دهد، انرژی که به آن اشاره کردیم به یکباره آزاد می‌شود و زمین‌لرزه شکل می‌گیرد.
زمین لرزه‌ها می‌توانند در نزدیکی سطح زمین یا اعماق آن به وقوع بپیوندند.
زمین لرزه‌هایی که کانون‌شان به سطح نزدیک باشد معمولا به شدت ویرانگر هستند. اما گاهی نیز زمین‌لرزه‌ها می‌توانند بالغ بر ۶۰۰ کیلومتر از سطح زمین فاصله داشته باشند. به محل دقیق بروز لرزه کانون ژرفی گفته می‌شود و اگر از آن نقطه خطی را به صورت عمود به سطح زمین متصل کنیم به آن رومرکز گفته می‌شود.
قدرت یک زمین لرزه را «بزرگی» آن می‌گویند.
شدت لرزه نیز به عوامل مختلفی بستگی دارد که از آن جمله می‌توان به موقعیت جغرافیایی و حتی عمقی اشاره نمود که لرزه در آن رخ داده است. طبق اعلام مرکز لرزه‌نگاری آمریکا همه ساله بالغ بر پانصد هزار زمین لرزه قابل شناسایی در سرتاسر دنیا رخ می‌دهد که از این تعداد صد هزار موردشان قابل احساس و صد موردشان خسارت آفرین هستند.
زمین لرزه‌ها به خودی خود باعث مرگ انسان نمی‌شوند.
زمین لرزه‌ها به خودی خود خطر جانی برای انسان ندارند و در مقابل ، این سازه‌های بشر است که با سقوط روی زمین باعث بروز خسارت‌های جانی و مالی می‌شود.
بیشترین تعداد زمین لرزه در مرز خشکی‌ها و آب رخ می‌دهد.
تعداد زیادی از زمین لرزه‌ها و فوران‌های آتش‌فشانی در مرز خشکی‌ها رخ می‌دهند که بزرگ‌ترینشان نیز در صفحات زیرزمینی اقیانوس آرام به وقوع می‌پیوندند.
