حکایت آش نذری ناصرالدین شاه

شاید برایتان جالب باشد که بدانید ناصرالدین شاه سالی یکبار آش نذری می‌پخت و خودش در مراسم پختن آش حضور داشت تا ثواب ببرد. در حیاط قصر اغلب رجال مملکت جمع می‌شدند و هر یک کاری انجام می‌دانند. خودشاه هم بالای ایوان می‌نشست و نظاره‌گر کارها بود. سرآشپزباشی‌ ناصرالدین شاه مثل یک فرمانده امر و نهی می‌کرد و در پایان کار به در خانه هر یک  از رجال کاسه آشی می‌فرستاد و آنها نیز می‌بایست کاسه خالی شده آش را از اشرفی پر می‌کردند و به دربار می‌فرستادند.

آشپزباشی کسانی را که می‌خواست بیشتر تحویل بگیرد روی آش آنها را روغن بیشتری می‌ریخت. پر واضح است آنکه کاسه کوچکی از دربار برایش فرستاده می‌شدکمتر ضرر می‌کرد و آنکه مثلاً یک قدح بزرگ آش (که یک وجب هم روغن رویش ریخته شده) دریافت می‌کرد حسابی بدبخت می‌شد. به همین دلیل در طول سال اگر آشپزباشی مثلاً با یکی از اعیان یا وزرا دعوایش می‌شد آشپزباشی به او می‌گفت: بسیارخوب! بهت حالی  می‌کنم دنیا دست کیه! آشی برات بپزم که یک وجب روغن رویش باشد!!! 

منبع: کتاب سه سال در دربار ایران نوشته دکتر فووریه