وام‌گیری در زبان

آیا می‌دانید زبان‌های زنده دنیا مانند موجودات زنده می‌باشند یعنی تولد، رشد ، پیری و مرگ دارند. لغات و واژه‌های زبان‌ها هم به همین صورت روزی پدید می‌آیند و برای مدت‌ها سر زبان‌ها می‌افتند و در نوشتار و گفتار به کار می‌روند و روزی از بین می‌روند و به بوته‌ی فراموشی سپرده می‌شوند. از خصوصیت دیگر زبان‌ها این است که مثل ما انسان‌ها از یکدیگر وام می‌گیرند. بدین معنی که گاهی واژه‌ای از زبانی به زبان دیگر می‌رود. به عنوان مثال کلماتی چون سلام، اتوبان، سماور، آقا، کُمُد و فوتبال به ترتیب از زبان‌های عربی،  آلمانی، روسی، ترکی، فرانسوی و انگلیسی  به فارسی وارد شده‌اند و با زبان فارسی مأنوس شده‌اند. برخی دیگر از کلماتی که به فارسی وارد شده‌اند را در زیر مشاهده می‌کنید.

چُسان فُسان: از واژه‌ی روسی Cossani Fossani به معنی آرایش شده و شیک پوشیده گرفته شده است.

زِپرتی: واژة روسی Zeperti به معنی زندانی است و استفاده از آن یادگار زمان قزاق‌های روسی در ایران است در آن دوران هرگاه سربازی به زندان می‌افتاد دیگران می‌گفتند یارو زپرتی شد و این واژه کم کم این معنی را به خود گرفت که کار و بار کسی خراب شده و اوضاعش دیگر به هم ریخته است.

شِر و وِر: از واژة فرانسوی Charivari به معنی همهمه، هیاهو و سرو صدا گرفته شده است.

اسکناس: از واژة روسی Assignatsia که خود از واژة فرانسوی Assignat به معنی برگه‌ی دارای ضمانت گرفته شده است.

فَکَسَنی: از واژة روسی Fkussni به معنی بامزه گرفته شده است و به کنایه به معنی بیخود و مزخرف به کار برده شده است.

نُخاله: به زبان روسی به آدم بی ادب و گستاخ می‌گفتند Nakhal  و مردم از آن برای اشاره به چیز اسقاط و به درد نخور هم استفاده کرده‌اند.